این پست را در پاسخ به نظر یکی از دوستان نوشتم . صلاح ندیدم نظرشان را درج کنم
اول این که بنده روانشناس نیستم و شما بهتر است برای درمان مشکلات خود به روانپزشک خودتان و یا مشاورین متعهد مراجعه کنید
دوم این که من هیچ وقت نمیتوانم آدم هایی مثل شما را متاسفانه درک کنم ، که به خاطر شکست در یک عشق آتشین که معلوم نیست اگر به وصال هم برسد قابل تحمل باشد ، زندگی شان را نابود میکنند و در سن جوانی از همه چیز و همه کس نا امید میشوند
و اما راه حل هایی که به عقل ناقص من با توجه به تجربیاتی که در زمان کار در کلینیک های روانپزشکی داشته ام میرسد این است :
اول این که دارو هایتان را اصلا قطع نکنید و مدام تحت نظر پزشکان خود باشید
دوم این که رابطه تان را با خداوند بیشتر کنید مخصوصا حالا که ماه رمضان است ، گاهی وضو بگیرید ، رو به قبله بنشینید ، دو رکعت نماز بخوانید و دعا کنید خودش اوضاع زندگیتان را سامان دهد .
گاهی یک صفحه قرآن با معنی بخوانید به مسجد و زیارتگاه ها زیاد بروید و از فضای معنوی آنجا انرژی بگیرید .
با آدم های درست و حسابی رفت و آمد کنید . تا میتوانید بیکار نباشید ، سرتان را با کارهای مفید پر کنید تا افکار منفی کمتر به سراغتان بیاید
فضاهای مجازی ، افکارتان را بیشتر پریشان میکند ، کمتر به آن بپردازید .
اینها که گفتم نصیحت نیست ، امتحان کنید اگر فایده نداشت مطمئن باشید ضرر ندارد. خدا کمکتان میکند ، شک نکنید
شب های قدر در پیش است ، فرصت را غنیمت بدانید ، برای ما هم دعا کنید ما هم برای شما دعا میکنیم .
درباره این سایت