این مدت ، وقتی تصاویر دردناک خرابیهای سیل را میبینم ، به این فکر میکنم زمانی که ساعتها وقت می گذا ر یم تا وسایل لوکس برای خانه هایمان تهیه کنیم و با چه وسواسی منزلمان را می چینیم ، هیچ وقت فکرش را نمی کنیم با یک حادثه ناگهانی سیل یا زله همه تلاشهایمان برباد رود و ممکن است روزی همه چیزهایی که این همه برای خریدش وقت و هزینه صرف کردیم در خرواری از گل و لای مدفون شود .تصورش هم دردناک است
شاید در این مواقع فقط کسانی که در یک خانه روستایی ساده و با وسایل حداقلی زندگی میکنند کمی راحت تر با مساله کنار بیایند
که اصلا دنیا همین است. اگر اتفاقی هم رخ ندهد ، هیچ حادثه ای نزدیک تر و غیر قابل پیشگیری تر از مرگ نیست که ناگهان بدون خبر ما را غافلگیر میکند
چقدر امیر المؤمنین زیبا فرمود :
« همانا انسان در دنیا ، تخته نشانه گیری تیرهای مرگ است و ثروتش دست خوش تاراج مصیبت ها ، با هر جرعه نوشیدنی ، اندوهی گلوگیر و در هر لقمه ای ، استخوان شکسته ای قرار دارد ، و بنده نعمتی به دست نمی آورد ، جز آنکه نعمتی از دست بدهد و روزی به عمرش افزوده نمیشود ، جز با کم شدن فاصله اش از مرگ .پس ما یاران مرگیم و جانهای ما هدف نابودی ست ، پس چگونه به ماندن جاودانه امیدوار باشیم ؟ .»
درباره این سایت