امسال ، نوروز مصادف شد با وقوع سیل در بسیاری از مناطق کشورمان و عید هم به کام خیلی ها تلخ شد .
یاد صحبت های چند سال پیش پروفسور کردوانی افتادم که میگفت با این روند خشکسالی و کمبود آب ، در ایران به زودی شاهد فاجعه ای بزرگ خواهیم بود و الان که ایران را آب برداشته و ارومیه پر آب شده و زاینده رود دوباره زنده شده و پشت سد ها پر شده و سرریز میشوند و سیل روی دیگرش را هم نشان میدهد ، بیشتر از پیش میفهمم همه چیز دست خداست و تمام این علوم و فنون و تکنولوژی و پیش گویی ها همه کشک است و تا خداوند نخواهد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد چه خوب و چه بد
و شاید زیباترین وجه چنین حوادثی ، همدلی و همیاری مردم در کمک به همنوعانشان باشد . وقتی دیروز دخترم از من خواست تمام عیدی هایش را به حساب هلال احمر بریزم ، نمی دانستم دعا کنم که چنین حوادثی هیچ وقت رخ ندهد یا که
ولی امیدوارم هر چه زودتر تمام کسانی که خانه و خانواده هایشان در این شرایط دچار مشکل شده ، سر و سامان بگیرند و به آرام و قرار برسند
نمیدانم چرا مدتی ست نوشتنم نمی آید .راستش را بخواهید خیلی دلم گرفته امسال چهل سالم تمام شد و من هنوز اندر خم یک کوچه ام . چهل سال یک عمر است ، برای افرادی مثل من که اسفند به دنیا آمده اند ، تمام شدن سال معنای دیگری دارد ، یک سال گذشت و چه زود گذشت ، انگار همین دیروز عید بود به گمانم وقتی آدم از چهل سال رد میشود ، واقعا احساس پختگی یا بهتر بگویم ، پیری به او دست میدهد .
استادی داشتیم که معتقد بود همه آدم ها در چهل سالگی مبعوث میشوند د رست مثل پیامبران و به رسالت و علت خلقتشان پی میبرند ، برخی آن را جدی میگیرند و به رسالتشان عمل میکنند و درصد زیادی با بی توجهی از کنار آن رد میشوند و همچنان مشغول روزمرگی میشوند تا زندگی شان تمام شود . همه غصه من هم همین است که چهل سالم بگذرد و باز چیزی نفهمم و غرق در روزمرگی ها گم شوم .
من تقریبا بیست سال است که در تهران زندگی میکنم و با وجودی که بیشتر اقوام مادری ام هم در تهران هستند ولی هنوز به قول معروف دلم نیفتاده و دلم پر میکشد برای زندگی در بیدگل ، گاهی برای گرمای طاقت فرسای تابستانش ، گاهی برای خاله زنک بازی های مردمانش ، یا برای سرمای سوک زمستانش یا برای آرامش شب هایش دلم تنگ میشود .
اصلا نمیدانم چرا بعضی ها اینقدر تهران را دوست دارند ولی باید اعتراف کنم من فقط تهران را موقع راهپیمایی هایش دوست دارم .لطفا فحش ندهید چهره تهران در آن مواقع چیز دیگری ست ، درست مثل دو روی متفاوت یک سکه به گمانم اگر زمانی در شهر دیگری هم زندگی کنم موقع راهپیمایی ها خودم را به تهران برسانم جای همه خالی ، دیروز مثل همیشه مردم تهران گل کاشتند ، اصلا به گمانم هر کس میخواهد تهران یا اصلا مردم ایران را بشناسد باید در این مواقع به تهران بیاید از دیدن این همه شکوه و زیبایی ، وحدت و یکدلی ، صلابت و آزادگی در حیرت میمانی دلم میخواست دست تک تک مردم را ببوسم و بر سر مسئولین فریاد بزنم مردم ما مثل همیشه با وجود همه مشکلات و مصایبی که شما برایشان ایجاد کرده اید ایستاده اند، به خاطر همه چیزهایی که برایشان واقعا ارزش دارد ایستاده اند و به وظیفه خودشان عمل میکنند ، ای کاش شما هم پای کار می ایستادید .
در ادامه پست قبلی باید بگویم .
من کتابهای زیادی در مورد حکومت پهلوی خوانده ام مثل خاطرات فرح که مجموعه ای از مصاحبه های او در خارج از کشور بعد از انقلاب است. یا کتاب خاطرات مادر فرح ، با عنوان دخترم فرح یا خاطرات اردشیرزاهدی و خاطرات شعبان جعفری ، خاطرات سفیر انگلستان ، انتونی پارسونز در زمان پهلوی با عنوان ظهور و سقوط کتاب پاسخ به تاریخ شاه ، و یا خاطرات اشرف و غیره .اکثر این کتابها در خارج از کشور و بیشتر در امریکا نوشته و چاپ شده و بعدا در ایران ترجمه شده .
شاید بعضی ها به دلایل مختلف آنها را موثق ندانند ولی من با خواندن و مقایسه آنها با هم متوجه شدم امکان جعلی بودن آنها بسیار کم است چون بیشتر آنها صرفا بیان خاطرات روزمره و یا مهم زندگی این افراد است و از لابه لای آنها میتوان به نکات و موارد مهمی رسید .
ولی آنچه از خواندن آنها فهمیدم ، این است که یکی از دلایل مهم ایجاد انقلاب در ایران و فرو پاشی حکومت پهلوی ، وابستگی ، سرسپردگی و اعتماد بیش از حد شاه و خاندانش به کشور های غربی خصوصا آمریکا بوده به طوری که حتی برای عزل و نصب وزیران و سفیران باید از آنها اجازه میگرفته و این خود سبب پایین آمدن اعتماد به نفس او و متزل شدن پایه های حکومت پهلوی شده است .
خوشحال میشوم اگر دوستان کتابهای بهتر و موثقی از نویسندگان بی طرف میشناسند ، معرفی کنند .
چند روز پیش برای خرید سبزی رفته بودم سر خیابان ، در مغازه منتظر بودم تا مشتری قبلی خریدش تمام شود و شاهد گفت و گوی خریدار و فروشنده بودم ، فروشنده میگفت:« خدا رحمت کند شاه را با لباس مبدل بین مردم رفت و آمد میکرد تا با مشکلات آنها آشنا شود ولی این ها چی ؟ . »
اگر ظاهرش را نمی دید ید گمان میکردیدطرف بادیگارد شاه یا رفیق گرمابه و گلستانش بوده که از کا رهای مخفیانه او هم خبر دارد طرف ازمن که انقلاب به دنیا آمده ام هم کم سن تر بود و ظاهرش هم نمیخورد اهل مطالعه تاریخ و ت باشد .آقای خریدار هم دایم میگفت :« خدا بیامرزدش .»
گفتم :« ما که بخیل نیستیم ، خدا همه رفتگان را بیامرزد حتی شاه شما را ، اگر اینقدر خوب بوده که شما میگویید دعا کنید با او محشور شوید ، ما هم دعا میکنیم با همان امامی محشور شویم که شما قبولش ندارید ، چون طبق آیات و روایات هر فردی با امام و رهبری که قبولش دارد محشور میشود. ولی به شما پیشنهاد میکنم لااقل چند جلد کتاب از خاطرات خود خاندان پهلوی را بخوانید تا بفهمید شاه که بود و چه کرد .اگر این را نشانه عقب افتادگی و امل بودن نمیدانید . البته که هیچ کس منکر مشکلات الان و بی کفایتی خیلی از مسئولین نیست »
راستش را بخواهید ، همه اینها را در دلم گفتم ، چون اصلا حوصله بحث کردن با آدم های بی منطق را ندارم ، آن هم در خیابان و با افرادی که نمی شناسم
امسال ، نوروز مصادف شد با وقوع سیل در بسیاری از مناطق کشورمان و عید هم به کام خیلی ها تلخ شد .
یاد صحبت های چند سال پیش پروفسور کردوانی افتادم که میگفت با این روند خشکسالی و کمبود آب ، در ایران به زودی شاهد فاجعه ای بزرگ خواهیم بود و الان که ایران را آب برداشته و ارومیه پر آب شده و زاینده رود دوباره زنده شده و پشت سد ها پر شده و سرریز میشوند و سیل روی دیگرش را هم نشان میدهد ، بیشتر از پیش میفهمیم همه چیز دست خداست و تمام این علوم و فنون و تکنولوژی و پیش گویی ها همه کشک است و تا خداوند نخواهد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد چه خوب و چه بد
و شاید وجه زیبای چنین حوادثی ، همدلی و همیاری مردم در کمک به همنوعانشان باشد . وقتی دیروز دخترم از من خواست تمام عیدی هایش را به حساب هلال احمر بریزم ، نمی دانستم دعا کنم که چنین حوادثی هیچ وقت رخ ندهد یا که به هر حال چنین حوادثی برای همه صحنه آزمایش است
ولی امیدوارم هر چه زودتر تمام کسانی که خانه و خانواده هایشان در این شرایط دچار مشکل شده ، سر و سامان بگیرند و به آرام و قرار برسند
این مدت ، وقتی تصاویر دردناک خرابیهای سیل را میبینم ، به این فکر میکنم زمانی که ساعتها وقت می گذا ر یم تا وسایل لوکس برای خانه هایمان تهیه کنیم و با چه وسواسی منزلمان را می چینیم ، هیچ وقت فکرش را نمی کنیم با یک حادثه ناگهانی سیل یا زله همه تلاشهایمان برباد رود و ممکن است روزی همه چیزهایی که این همه برای خریدش وقت و هزینه صرف کردیم در خرواری از گل و لای مدفون شود .تصورش هم دردناک است
شاید در این مواقع فقط کسانی که در یک خانه روستایی ساده و با وسایل حداقلی زندگی میکنند کمی راحت تر با مساله کنار بیایند
که اصلا دنیا همین است. اگر اتفاقی هم رخ ندهد ، هیچ حادثه ای نزدیک تر و غیر قابل پیشگیری تر از مرگ نیست که ناگهان بدون خبر ما را غافلگیر میکند
چقدر امیر المؤمنین زیبا فرمود :
« همانا انسان در دنیا ، تخته نشانه گیری تیرهای مرگ است و ثروتش دست خوش تاراج مصیبت ها ، با هر جرعه نوشیدنی ، اندوهی گلوگیر و در هر لقمه ای ، استخوان شکسته ای قرار دارد ، و بنده نعمتی به دست نمی آورد ، جز آنکه نعمتی از دست بدهد و روزی به عمرش افزوده نمیشود ، جز با کم شدن فاصله اش از مرگ .پس ما یاران مرگیم و جانهای ما هدف نابودی ست ، پس چگونه به ماندن جاودانه امیدوار باشیم ؟ .»
شاید قبلا ها تلویزیون بیشتر نقش سرگرمی ، وقت گذرانی و تا حدی خبر رسانی داشت ولی امروزه با وجود شبکه های مختلف علمی و مستند مانند کتاب و کلاس درس عمل میکند . لا اقل برای من این گونه است ، هیچ علاقه ای به تماشای فیلم و سریال های تکراری و بی سر و ته ندارم و وقتی تنها باشم بیشتر شبکه افق ، مستند ، سلامت و گاهی خبر و قرآن را میبینم .
چند وقتی است که از شبکه افق برنامه ای با عنوان «دوران » پخش میشود که به بررسی انقلاب های مهم دنیا می پردازد به صورت کاملا علمی ، مستند و بی طرف .مثل انقلاب روسیه ، آمریکا ، فرانسه ، الجزایر و الان به بررسی انقلاب ایران رسیده و به صورت کاملا علمی به نقش رهبری و ولایت فقیه و ریشه های تاریخی آن میپردازد ، در مورد اولین فقها حتی در دوران امامان ، از شیخ مفید و صدوق و علامه حلی و شیخ طوسی گرفته تا دوره معاصر و نقش ی و اجتماعی هر کدام در حکومتهای زمان خودشان را به صورت مفصل توضیح میدهد . به دوستانی که در مورد این موضوع دچار شک و شبهه هستند و یا احیانا دوست دارند شکشان رفع شود و به سؤالاتشان پاسخ داده شود ، پیشنهاد میکنم این بر نامه را پیگیری کنند ، قسمتهای پخش شده را هم به راحتی میتوانند از اینترنت دانلود کنند .
این مدت ، وقتی تصاویر دردناک خرابیهای سیل را میبینم ، به این فکر میکنم زمانی که ساعتها وقت می گذا ر یم تا وسایل لوکس برای خانه هایمان تهیه کنیم و با چه وسواسی منزلمان را می چینیم ، هیچ وقت فکرش را نمی کنیم با یک حادثه ناگهانی سیل یا زله همه تلاشهایمان برباد رود و ممکن است روزی همه چیزهایی که این همه برای خریدشان وقت و هزینه صرف کردیم در خرواری از گل و لای مدفون شود .تصورش هم دردناک است
شاید در این مواقع فقط کسانی که در یک خانه روستایی ساده و با وسایل حداقلی زندگی میکنند کمی راحت تر با مساله کنار بیایند
که اصلا دنیا همین است. اگر اتفاقی هم رخ ندهد ، هیچ حادثه ای نزدیک تر و غیر قابل پیشگیری تر از مرگ نیست که ناگهان بدون خبر ما را غافلگیر میکند
چقدر امیر المؤمنین زیبا فرمود :
« همانا انسان در دنیا ، تخته نشانه گیری تیرهای مرگ است و ثروتش دست خوش تاراج مصیبت ها ، با هر جرعه نوشیدنی ، اندوهی گلوگیر و در هر لقمه ای ، استخوان شکسته ای قرار دارد ، و بنده نعمتی به دست نمی آورد ، جز آنکه نعمتی از دست بدهد و روزی به عمرش افزوده نمیشود ، جز با کم شدن فاصله اش از مرگ .پس ما یاران مرگیم و جانهای ما هدف نابودی ست ، پس چگونه به ماندن جاودانه امیدوار باشیم ؟ .»
امسال ، نوروز مصادف شد با وقوع سیل در بسیاری از مناطق کشورمان و عید هم به کام خیلی ها تلخ شد .
یاد صحبت های چند سال پیش پروفسور کردوانی افتادم که میگفت با این روند خشکسالی و کمبود آب ، در ایران به زودی شاهد فاجعه ای بزرگ خواهیم بود و الان که ایران را آب برداشته و ارومیه پر آب شده و زاینده رود دوباره زنده شده و پشت سد ها پر شده و سرریز میشوند و سیل روی دیگرش را هم نشان میدهد ، بیشتر از پیش میفهمیم همه چیز دست خداست و تمام این علوم و فنون و تکنولوژی و پیش گویی ها همه کشک است و تا خداوند نخواهد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد چه خوب و چه بد
و شاید وجه زیبای چنین حوادثی ، همدلی و همیاری مردم در کمک به همنوعانشان باشد . وقتی دیروز دخترم از من خواست تمام عیدی هایش را به حساب هلال احمر بریزم ، نمی دانستم دعا کنم که چنین حوادثی هیچ وقت رخ ندهد یا که به هر حال چنین حوادثی برای همه صحنه آزمایش است
ولی امیدوارم هر چه زودتر تمام کسانی که خانه و خانواده هایشان در این شرایط دچار مشکل شده ، سر و سامان بگیرند و به آرام و قرار برسند
حدیث خواندم با این مضمون ، افرادی که از زندگی خوب و نعمت های زیاد برخوردارند ولی دایم ناشکری میکنند ( به قول ما بیدگلی ها سوخته میکنند )خداوند روزی شان را کم میکند و به سختی گرفتار شان میکند ( شاید چون لایق این برخورداری نبودند )
این حکایت بسیاری از مردم ماست ، طرف بهترین ماشین و دو منزل مسی دارد ، بهترین خورد و خوراک. ، ریخت و پاش خوب. ، جهیزیه به دخترش میدهد همه چیز عالی. ، عروسی برای پسرش میگیرد در بهترین تالار با چند مدل غذای مختلف ،. سالی چند بار مسافرت میرود ، حساب بانکی اش هم خالی نیست ولی دا یم از گرانی می نالد و وقتی نوبت کمک به دیگران میشود آه و ناله سر میدهد و به زمین و زمان بد و بیراه میگوید ، خدایی ما هم حرصمان در میاید از این همه ناشکری ، خداوندکه حق دارد
یا طرف چهار ستون بدنش سالم است ، کل سال همه چیز را با ظرفش میخورد فقط نزدیک ماه رمضان که میشود یکهو زخم معده و یا سنگ کلیه میگیرد ، یکی نیست به اینها بگوید عزیزان هزار و چهار صد سال است میلیونها آدم هر سال روزه میگیرند ، کسی از یک روز گرسنگی هنوز نمرده
ازهمه عجیب تر کسانی که ما را مسخره میکنند به تحجر و عقب افتادگی و پیروی از آیین هزار و چهارصد سال پیش در حالی که خودشان افتخار میکنند به تاریخ دو هزار و پانصد سال قبل ، یک حساب سرانگشتی هم بکنیم آنها هزار سال از ما عقب ترند .
این پست را در پاسخ به نظر یکی از دوستان نوشتم . صلاح ندیدم نظرشان را درج کنم
اول این که بنده روانشناس نیستم و شما بهتر است برای درمان مشکلات خود به روانپزشک خودتان و یا مشاورین متعهد مراجعه کنید
دوم این که من هیچ وقت نمیتوانم آدم هایی مثل شما را متاسفانه درک کنم ، که به خاطر شکست در یک عشق آتشین که معلوم نیست اگر به وصال هم برسد قابل تحمل باشد ، زندگی شان را نابود میکنند و در سن جوانی از همه چیز و همه کس نا امید میشوند
و اما راه حل هایی که به عقل ناقص من با توجه به تجربیاتی که در زمان کار در کلینیک های روانپزشکی داشته ام میرسد این است :
اول این که دارو هایتان را اصلا قطع نکنید و مدام تحت نظر پزشکان خود باشید
دوم این که رابطه تان را با خداوند بیشتر کنید مخصوصا حالا که ماه رمضان است ، گاهی وضو بگیرید ، رو به قبله بنشینید ، دو رکعت نماز بخوانید و دعا کنید خودش اوضاع زندگیتان را سامان دهد .
گاهی یک صفحه قرآن با معنی بخوانید به مسجد و زیارتگاه ها زیاد بروید و از فضای معنوی آنجا انرژی بگیرید .
با آدم های درست و حسابی رفت و آمد کنید . تا میتوانید بیکار نباشید ، سرتان را با کارهای مفید پر کنید تا افکار منفی کمتر به سراغتان بیاید
فضاهای مجازی ، افکارتان را بیشتر پریشان میکند ، کمتر به آن بپردازید .
اینها که گفتم نصیحت نیست ، امتحان کنید اگر فایده نداشت مطمئن باشید ضرر ندارد. خدا کمکتان میکند ، شک نکنید
شب های قدر در پیش است ، فرصت را غنیمت بدانید ، برای ما هم دعا کنید ما هم برای شما دعا میکنیم .
حدیث خواندم با این مضمون ، افرادی که از زندگی خوب و نعمت های زیاد برخوردارند ولی دایم ناشکری میکنند ( به قول ما بیدگلی ها سوخته میکنند )خداوند روزی شان را کم میکند و به سختی گرفتار شان میکند ( شاید چون لایق این برخورداری نبودند )
این حکایت بسیاری از مردم ماست ، طرف بهترین ماشین و دو منزل مسی دارد ، بهترین خورد و خوراک. ، ریخت و پاش خوب. ، جهیزیه به دخترش میدهد همه چیز عالی. ، عروسی برای پسرش میگیرد در بهترین تالار با چند مدل غذای مختلف ،. سالی چند بار مسافرت میرود ، حساب بانکی اش هم خالی نیست ولی دا یم از گرانی می نالد و وقتی نوبت کمک به دیگران میشود آه و ناله سر میدهد و به زمین و زمان بد و بیراه میگوید ، خدایی ما هم حرصمان در میاید از این همه ناشکری ، خداوندکه حق دارد
یا طرف چهار ستون بدنش سالم است ، کل سال همه چیز را با ظرفش میخورد فقط نزدیک ماه رمضان که میشود یکهو زخم معده و یا سنگ کلیه میگیرد ، یکی نیست به اینها بگوید عزیزان هزار و چهار صد سال است میلیونها آدم هر سال روزه میگیرند ، کسی از یک روز گرسنگی هنوز نمرده
ازهمه عجیب تر کسانی که ما را مسخره میکنند به تحجر و عقب افتادگی و پیروی از آیین هزار و چهارصد سال پیش در حالی که خودشان افتخار میکنند به تاریخ دو هزار و پانصد سال قبل ، یک حساب سرانگشتی هم بکنیم آنها هزار سال از ما عقب ترند .
درباره این سایت